Zgodnie z art. 128 pr.farm. kto wbrew przepisom art. 58 w ramach reklamy produktu leczniczego daje lub obiecuje osobom uprawnionym do wystawiania recept lub osobom prowadzącym obrót produktami leczniczymi korzyści materialne lub przyjmuje takie korzyści, podlega grzywnie. Dawanie oznacza tyle, co bezpośrednie wręczanie, przekazanie władztwa. Natomiast obietnica korzyści to oświadczenie obiecującego sprowadzające się do gotowości jej udzielenia.
Dzieje się tak niezależnie od tego, czy obiecujący zamierza wywiązać się ze swego przyrzeczenia, czy też nie. Przyjęcie korzyści jest równoznaczne z objęciem jej w faktyczne władanie. Wreszcie przyjęcie obietnicy korzyści oznacza zaakceptowanie przyrzeczenia jej udzielenia. Różnica pomiędzy przepisem art. 128 pr.farm. a przepisami Kodeksu karnego typizującymi formy łapownictwa polega na odmiennym określeniu przedmiotu czynności wykonawczej. W Kodeksie karnym jest nim korzyść „majątkowa lub osobista”. W art. 128 pr.farm. będzie to natomiast korzyść „materialna”.
Cela signifie que l’élément d’activités visé ne peut pas inclure le fait de donner, d’offrir, de promettre ou d’accepter l’un des avantages interdits par l’art. 58 pr. Ferme. Par conséquent, cette disposition ne s’applique pas aux activités qui ne présentent pas les caractéristiques de la publicité. Par conséquent, l’interdiction de l’art. 58 pr. Ferme. comme une interdiction de toute relation financière entre l’industrie pharmaceutique et la communauté médicale et pharmaceutique.
En particulier, cette disposition n’interdit pas aux entreprises pharmaceutiques de conclure des contrats de droit civil avec des médecins et des pharmaciens en vertu desquels une rémunération est versée pour l’exécution de travaux ou de services spécifiques et licites. La loi pharmaceutique n’interdit pas ce type de coopération. Bien qu’elle verse une rémunération au médecin, si son véritable objectif n’est pas d’interférer avec les décisions du médecin concernant la prescription de certains médicaments.